Reumatizam artritis artroza

Reumatizam je verovatno jedna od najrasprostranjenijih bolesti koja izaziva najviše patnje. Mada je retko opasna po život, telesna slabost, bol i nemoć koje izaziva utiču da se izdvajaju prilična materijalna sredstva za lečenje reumatizma, predstavljajući tako ne samo zdravstveni nego i ekonomski problem. Svemu tome treba dodati da je efikasnost bilo kojeg leka relativna, s obzirom da treba da prođu meseci pa čak i godine da bi se došlo do rezultata, tako da većina pacijenata ostaje ubeđena da ne postoji jedan efikasan lek protiv ove bolesti.

SIMPTOMI
Simptomi koje reumatizam izaziva nisu specifični, već uopšteni i veoma raznoliki, kako po obliku tako i po intenzitetu. U nekim slučajevima se reumatična osoba oseća savršeno dobro, tako da joj nije poznat uzrok bolova koji se ne poklapaju uvek sa klimatskim faktorima ili količinom vežbi. Shvatite ovaj uvod kao napomenu da ne treba polagati lažne nade u čudotvorne lekove ili spontana izlečenja, koja se događaju u veoma retkim slučajevima. Reumatizam je, sa medicinske tačke gledišta, mnogo šireg obima od onoga kako ga ljudi shvataju. U najopštijem smislu odnosi se na bolesti vezivnog tkiva, kostiju i zglobova.Za razliku od ortodoksne medicine, naturizam shvata reumatski proces uglavnom kao problem metabolizma, unutrašnjih biohemijskih životnih procesa. Iz tog razloga se usredsređuje na temeljno lečenje koje se više bazira na regulisanju ovih procesa nego na običnom lečenju bola i upale, dva osnovna simptoma ove bolesti.

KAKO RAZLIKOVATI ARTRITIS OD ARTROZE
Hipokrat je utvrdio osnovne simptome poremećaja zglobova: crvenilo, tumor, bol i toplota, odnosno žarenje, upala, bol i lokalna toplota; četiri simptoma koje je veoma lako uočiti i koji su istovremeno veoma česti, ali koji se, kao što ćemo videti, ne javljaju zajedno kod pacijenata koji pate od hroničnog oboljenja zglobova.Osobe koje pate od artritisa ili artroze u akutnoj fazi žale se na upalu i ukočenost zglobova, koji izazivaju bol i smanjenu sposobnost kretanja (teškoće su prisutne pri svakodnevnim pokretima kao što su oblačenje, ustajanje sa stolice ili okretanje glave).Problem može da varira u jačini: blag, umeren ili oštar.
Artritis kao i artroza počinju na veoma sličan način i obično se mešaju, s obzirom na to da su bol i nemoć koje izazivaju podjednaki. Međutim postoji jedna osnovna razlika:’dok se u prvom slučaju radi o akutnom procesu (koji je obično u vezi sa otpornošću organizma), u drugom je reč o hroničnom oboljenju čiji je osnovni uzrok istrošenost ili degeneracija kostiju. Međutim, postavlja se pitanje kako izbeći artritis i artrozu; veoma je teško odgovoriti na ovo pitanje, jer u većini slučajeva bol pre može da se ublaži ili da se uspori u početnoj fazi bolesti.

Kako kod artritisa, tako i kod artroze, postoji deformacija kostiju. U prvom slučaju se javlja kao posledica inflamatornih procesa koji otiču zglobove, koji nakon dužeg perioda utiču da se koštano tkivo obrazuje oko ove otečene površine, doprinoseći da problem postane hroničan i trajan. Upala zglobova kod artritisa javlja se, između ostalog, i zbog procesa autoimuniteta, koji stvara povrede na sopstvenom tkivu putem mehanizma koji je sličan alergiji (artritis je u osnovi alergija na same sebe); otuda značaj prevencije u integralnom lečenju artritisa. U slučaju artroze proces je više mehanički, mada i te kako utiče i metabolički faktor. Kod artroze zone maksimalne tenzije podvrgavaju se procesima istrošenosti, a osteoblasti (ćelije koje su zadužene da formiraju kost) reaguju povećavajući svoju aktivnost i izazivajući deformacije tako što se stvaraju nenormalne priraslice (poput bradavica ili žuljeva i kurijih očiju) koje se, obično, smeštaju na ivici kostiju koje su unutar zgloba (deo kosti koji je najviše izložen tenziji). Ove deformacije remete mehaničku artikulaciju i izazivaju bol. Postoji jedna mehanička komponenta u stvaranju artroze; činjenica je da pogađa one zone gde je težina ili tenzija najveća (pršljenovi, kolena, kukovi, itd.). Usled starenja tkiva (u ovom slučaju tetiva i kostiju) postoji izvesna smanjena otpornost (teže podnose tenziju), a kost umesto da se troši, nenormalno raste, stvarajući poznati papagajski kljun, kako bi povećala potpornu površinu i na taj način prividno smanjila tenziju. Sve bi to bilo savršeno kada ne bi izazivalo bol ili upalu, što se kod artroze ne događa.
Ovaj jednostavan ilustrativni primer artroze nam govori o jednoj vrlo važnoj odlici: koštano tkivo je u stvari živo tkivo, u procesu stalnog obnavljanja, uprkos tome što izgleda veoma statično i ujednačeno, tkivo koje odgovara na agresivne faktore čovekove sredine, braneći se kako može; nije reč samo o nosivoj strukturi.

[icegram campaigns=”8788″]